30.4.14

Ένα τριαντάφυλλο στη μητέρα του...



Σε μια βόλτα μου σήμερα στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε μια ιστορία  η οποία με συγκλόνισε. Αναλογιζόμενη τα όσα συμβαίνουν τελευταία γύρω μας αυτή η ιστορία έρχετε να μας αποδείξει ακόμα μια φορά πως η ζωή κάποιες φορές είναι πολύ άδικη. 
Δεν ξέρω αν αυτή η ιστορία είναι αληθινή άλλα όπως και να έχει είναι κάτι που δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο. 
Κάποιοι απο σας ισως την έχουν ήδη διαβάσει. 


Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια.
Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα.

Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του.
Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.
Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάϊ του:
«Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;»

Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της:
«Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.»
Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα.
Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα.

«Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.»

Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο:
«Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.»


29.4.14

Γυναίκες... Ετοιμαστείτε...


Τι σας έχω σήμερα..τι σας εχω!
Ένα θεματακι που αφορά εμάς τις γυναίκες.
Τίτλος του. 7 Τρόποι να βγαίνετε καλύτερες φωτογραφίες.

Ε μην μου πείτε τώρα πως όλες μας δεν έχουμε ένα πρόβλημα με αυτό .. 
Το βλέπω και από τις δικές μου φίλες όταν τις παρακαλάω για μια φωτογραφία ''μα δεν μ αρέσω, βγαίνω με στραβό το κεφάλι, μεγάλη μυτη'' και ξέρω γω τι άλλο.

Πιο κάτω βρήκα μερικά tips για να βγουν καλές οι φωτογραφίες μας..
Ειδικοί έχουν μελετήσει αυτές τις τεχνικές, κυρίως τη στάση του σώματος σε σχέση με την κάμερα και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως αυτοί οι 7 τρόποι βοηθούν πολύ στο να βγαίνετε καλύτεροι στις φωτογραφίες σας.

Παμε να δούμε. 



1. Στρίψτε το κεφάλι σας στο πλάι.

Είναι ο πιο απλός τρόπος να βγαίνετε καλές φωτογραφίες. Βρείτε ποια μεριά του προσώπου σας σας αρέσει πιο πολύ και μάθετε να στρίβετε το κεφάλι ωστε να φαίνεται αυτή η μεριά.


2. Κοιτάξτε προς τα πάνω.

Κοιτάξτε λίγο πιο ψηλά απο τον φακό της κάμερας, έτσι ωστε να μπορείτε να κρατήσετε ανοιχτά τα μάτια σας και να δείχνει πιο όμορφος ο λαιμός.


3. Βάλτε κραγιόν.

Λίγο κραγιόν ή γκλος στα χείλη βοηθάει, αφού μερικές φορές στις φωτογραφίες τα χείλη δείχνουν άτονα και άχρωμα.


4. Μην ποζάρετε ίσια στην κάμερα.

Οταν βγάζετε φωτογραφία ίσια προς την κάμερα, τείνει να φαίνεται πιο “μεγάλο” το σώμα. Γυρίστε λίγο προς το πλάι ωστε να φαίνεστε λίγο πιο αδύνατη.


5. Χαλαρώστε.

Το ψεύτικο χαμόγελο φαίνεται. Το ίδιο και η υπερ-στημένη πόζα. Προσπαθήστε να σκεφτείτε κάτι χαρούμενο και να νοιώσετε αυθόρμητη για να βγεί καλύτερα η φωτογραφία.



6. Τα χέρια στο πλάι.

Μην σταυρώνετε τα χέρια και μη τα αφήνετε ίσια κάτω. Χαλαρώστε τα χέρια σας και ακουμπήστε τα απαλά στη μέση για να βγείτε φυσική και όμορφη.


7. Φυσικό μακιγιάζ.

Μην βάφεστε πολύ έντονα, αφού το μακιγιάζ μπορεί να φανεί πιο έντονο στη φωτογραφία. Ενα ελαφρύ, φυσικό μακιγιάζ δείχνει καλύτερα στις φωτογραφίες.

Δοκιμάστε το.. και που ξερετε... Ίσως πετύχει.

Πηγή: ediva.gr
post signature

28.4.14

Εικονοστιχάκια #5












post signature

Καλημέρα, goodmorning, bonjour !



Καλημέρα, καλημέρα καλημέρααααααα!!!! 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα γεμάτη χαρά και υπέροχες στιγμες.
Φοράμε χαμόγελο και προχωράμε !

Καιρό έχω να σας φτιάξω πρωινό και σήμερα βρήκα την ευκαιρία.


 Θέλετε καφεδάκι ? 


Χυμούλη ? 


 ή τσαγάκι ?


Κάτι για τον δρόμο ? 







Καλή συνέχεια ! 
Φιλακια
post signature

27.4.14

27 Απριλίου 2008 .. Σαν σήμερα έφυγε...



Ο Κύπριος μουσικοσυνθέτης Μάριος Τόκας μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. 
Ενας μοναδικος καλλιτεχνης με ηθος και αξιες.. 
Ο Μάριος Τόκας (1954-2008) γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1954 στη Λεμεσό της Κύπρου όπου και έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Βίωσε όλη την αγριότητα του Αττίλα καθώς η τουρκική εισβολή του 1974 τον βρήκε να υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. 
Όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει η περίοδος εκείνη τον σημάδεψε βαθιά και έγινε πηγή έμπνευσης για κάποια από τα έργα του.
Μάλιστα βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκο Κληρίδη (2001) με το «μετάλλιο εξαίρετης προσφοράς στην πατρίδα» που αποτελεί την ύψιστη τιμή της κυπριακής πολιτείας.
Έχει συνεργάστει άψογα με τα μεγαλύτερα ονόματα της Ελληνικής Δισκογραφίας.

Τι να πρωτοθυμηθω από τις επιτυχίες που έχει αφησει πισω του: 

  • Σ'αναζητώ στη Σαλονίκη, 
  • Θάλασσες, 
  • Τα λαδάδικα, 
  • Μια στάση εδώ, 
  • Το σημάδι, 
  • Εξαρτάται, 
  • Αννούλα του χιονιά, 
  • Δίδυμα Φεγγάρια, 
  •  Επιστροφές-καταστροφές, 
  • Το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου

Τα τραγούδια του ερμήνευσαν μεταξύ άλλων οι τραγουδιστές: 
Δημήτρης Μητροπάνος, Γιάννης Πάριος, Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Μητσιάς, Πασχάλης Τερζής, Γλυκερία, Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Αντώνης Καλογιάννης, Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα.




Η Δική μου η Πατρίδα



Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν’ αγαπά
λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν’ αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά

Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ;
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ;


Αννούλα του Χιονια.. 
Ζωντανή ηχογράφηση από τη μεγάλη συναυλία του Μάριου Τόκα 
στο Ηρώδειο την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2002



Σ'αγαπω σαν το Γελιο του Μαη




post signature

Τι συμβολίζει κάθε χρώμα στα τριαντάφυλλα!


Τα χρώματα των τριαντάφυλλων που στέλνετε στους ανθρώπους έχουν τη σημασία τους και αν δεν θέλετε να παρεξηγηθεί η κίνησή σας ποικιλοτρόπως, διαβάστε τα παρακάτω για να γνωρίζετε πλέον τι χρώμα λουλούδια θα πρέπει να δωρίσετε σε ποιον και τι μήνυμα θα στείλει η ανθοδέσμη σας στο συγκεκριμένο πρόσωπο.

Κόκκινο: αγάπη και ρομαντισμός


Τα κόκκινα τριαντάφυλλα είναι ένα από τα παγκόσμια σύμβολα αληθινής αγάπης και ρομαντικής διάθεσης. Εμφανίζονται επίσης καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας και σε διάφορους πολιτισμούς αποτελώντας και θρησκευτικό και πολιτικό σύμβολο. Είναι ιδανικά για να κάνετε ευτυχισμένη τη γυναίκα της ζωής σας!


Κίτρινο: φιλία, χαρά, ανάρρωση


Διαχρονικά, το κίτρινο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ήλιο, γεγονός που κάνει τα κίτρινα τριαντάφυλλα το καλύτερο δώρο για να δώσετε χαρά σε κάποιον. Τα κίτρινα τριαντάφυλλα στέλνουν το μήνυμα της ευγνωμοσύνης και της πλατωνικής αγάπης χωρίς το ρομαντικό περιεχόμενο και την υπόνοια των τριαντάφυλλων σε άλλο χρώμα. Επίσης, το κίτρινο αντιπροσωπεύει τον ενθουσιασμό και την ευτυχία.


Χρώμα της λεβάντας (απαλό μοβ): απόλαυση, μεγαλείο, κεραυνοβόλος έρωτας


Το απαλό μοβ χρώμα της λεβάντας σχετίζεται παραδοσιακά με τη μεγαλοσύνη και το μεγαλείο. Με αυτή την έννοια, οι αποχρώσεις αυτού του τριαντάφυλλου υποδηλώνουν έναν αέρα μεγαλειώδη και υπέρμετρο. Είναι ιδανικά για να δώσετε κουράγιο στο αφεντικό σας και να τονώσετε τον εγωισμό του ενόψει μιας προαγωγής.


Ροζ: αγάπη, ευγνωμοσύνη, εκτίμηση


Το ροζ είναι ένα χρώμα που σχετίζεται με τη χάρη και την κομψότητα, όπως και τη γλυκύτητα και τον ποιητικό ρομαντισμό. Τα σκούρα ροζ τριαντάφυλλα είναι σύμβολα ευγνωμοσύνης και εκτίμησης και είναι ένας παραδοσιακός τρόπος να πει κανείς «ευχαριστώ». Τα τριαντάφυλλα σε απαλό ροζ χρώμα συνδέονται με την ευγένεια και το θαυμασμό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκφράσουν τη συμπόνια.


Λευκό: αγνότητα, αθωότητα, συμπόνια και πνευματικότητα


Η παράδοση παλιότερα συνέδεε τα λευκά τριαντάφυλλα με την έννοια του πραγματικού έρωτα, ένας συσχετισμός που αργότερα θα γινόταν με τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Είναι επίσης γνωστά ως τα νυφικά τριαντάφυλλα, καθώς είναι ένα τυπικό λουλούδι που χρησιμοποιείται πολύ συχνά σε γάμους. Σε μια τέτοια περίσταση, τα λευκά τριαντάφυλλα υποδηλώνουν την ενότητα, την αγνότητα και την αρετή μιας καινούργιας αγάπης που ξεκινά με το γάμο. Σχετίζονται ακόμα με την τιμή και το σεβασμό, κάτι που τα κάνει ιδανικά όταν θέλουμε να αποχαιρετήσουμε κάποιον αγαπημένο μας που φεύγει από τη ζωή, γι’ αυτό κι είναι από το χρώμα που κυριαρχεί και στις κηδείες, εκτός από τους γάμους!


Πορτοκαλί: επιθυμία, ενθουσιασμός, πάθος


Μια κυριολεκτική μίξη κίτρινου και κόκκινου, τα πορτοκαλί τριαντάφυλλα θεωρούνται μια γέφυρα ανάμεσα στη φιλία που συμβολίζεται με τα κίτρινα τριαντάφυλλα και στην αγάπη που αντιπροσωπεύεται από τα κόκκινα ρόδα. Μπορεί να είναι μια έκφραση ενθουσιασμού ή ένα δώρο για να πει κανείς «είμαι περήφανος για σένα» και να το δείξει εμπράκτως.


Πηγή κειμένου: newsbeast.gr
Φωτογραφίες: WeHeartIt (edited by me)


26.4.14

♫ ♩ ♬ ♫ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ ♫ ♩ ♬.




Η αγαπημενη μας Πέτρα  από το blog Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου είχε την όμορφη ιδέα να γράψει ο καθένας από μας για ένα από τα ταξίδια που έχει κανει. (κλικ για περισσότερα )
Έτσι αποφάσισα και εγω να γράψω για το τελευταίο ταξίδι μου που εννοείται πως δεν πήγα μονη! 

Πριν ενάμιση χρόνο περίπου σε μια συζήτηση μεταξύ φίλων έπεσε η ιδέα για ένα ταξιδάκι..
Εστω 3-4 μέρες, ήταν κάτι που το χρειαζόμασταν όλοι μετά από αρκετές δύσκολες για όλους μας στιγμές. Αν και εγώ δεν ήμουν σίγουρη πως θα μπορούσα να πάω λόγω της δουλειάς μου (οικογενειακή επιχείρηση) και φοβίας για τα αεροπλάνα κατάφερα να πείσω τον πατέρα μου να με αφήσει αλλά και τον εαυτό μου πως θα μου έκανε πολύ καλό. 

Έτσι κανονίστηκε το ταξίδι μας. 4ήμερο.
Προορισμός μας η αγαπημένη Κρήτη και πιο συγκεκριμένα τα Χανιά. Βρήκαμε εισιτήρια σε απίστευτα  καλές τιμές και αν και ήταν χειμώνας (Φεβρουάριος) δεν μας ξένισε καθόλου. Μόνη μας σκέψη να περάσουμε καλά και να χαλαρώσουμε μακριά από την ρουτίνα που μας περιέβαλλε. 

Ήμασταν μια παρέα 5 ατόμων. Πήγαμε όλοι μαζί για τα απαραίτητα ψώνια, πήραμε τις ίδιες βαλίτσες άλλα σε διαφορετικά χρώματα έτσι για να τραβάμε την προσοχή. Χαχαχα. Πραγματικά αισθανόμασταν σαν μικρά παιδιά και περιμέναμε πως και πως την μέρα της αναχώρησης μας. 

21 Φεβρουαρίου 2013. Η μέρα αναχώρησης μας. Από το άγχος μου δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ. Απο την μια χαιρόμουν για το ταξιδάκι και από την άλλη ανησυχούσα για το αν θα αντέξω 1 ώρα μέσα στο αεροπλάνο. Τελοσπάντων, ετοιμάστηκα σιγά σιγά και ήρθε η φίλη μου η Ε και με παρέλαβε πρώτη.
Αφού παραλάβαμε και τους υπόλοιπους σε 45 λεπτά ήμασταν στο αεροδρόμιο της Πάφου. 

Εμένα με είχαν πιάσει ήδη οι ταχυπαλμίες..Λες και πήγαινα για σφαγή ένιωθα.. 
Πήρα τα απαραίτητα μου χαπάκια και αφού περάσαμε τους απαραίτητους ελέγχους μπήκαμε στο αεροπλάνο. 


Δεθήκαμε, παραδεθήκαμε ( πάλι καλά που με έφτασε η ζώνη γιατί είχα μια έννοια , χαχαχα).
Να σου λοιπόν και η ώρα της απογείωσης.Το χειρότερο μου!... Φοβόμουν τόσο πολύ που με κρατούσε η μια φίλη μου απο το δεξι χέρι και ένας φίλος από το αριστερό.. 
Τέτοιο πράγμα δε είχα ξαναπάθει.. ''Θέλω να κατέβω, δεν μπορώ'' φώναζα σαν μικρο παιδί..Θεε μου τι ντροπη ! Σίγουρα θα με πέρασαν για τρελλή. Χαχαχα.  

Τελικά, αφού δεν με άφησαν να κατέβω, προσπάθησα να βρω τρόπο να χαλαρώσω. Έτσι, έβαλα μουσικουλα στο αυτί μου για να ηρεμήσω και να μην σκέφτομαι. Έπιασα και το κινητό στο χέρι και άρχισα να φωτογραφίζω... Η θέα από το αεροπλάνο πραγματικά εκπληκτική. Μαγική καλύτερα. Μα πόσο μικρά και όμορφα φαίνονταν όλα απο εκεί ψηλά.



Φτάσαμε σιγά σιγά στο αεροδρόμιο (στην προσγείωση δεν είχα θέμα ευτυχώς) και κατεβήκαμε με χαρά ψάχνοντας κάποιον να μας μεταφέρει εκεί που θα μέναμε (φυσικά οι υπόλοιποι έκαναν το απαραίτητο τσιγάρο πρώτα και εγώ μες το κρύο να ξεπαγιάζω) ! Ένα λεωφορείο μας παρέλαβε και ξεκινήσαμε για την πόλη των Χανιών. Η διαδρομή όμορφη και η φύση γύρω γύρω σε ηρεμούσε ( τόσο πολύ που έναν ύπνακο τον έριξα μέσα στο λεωφορείο) :p . 

Φτάσαμε στον σταθμό των ΚΤΕΛ και κατεβήκαμε παρέα με άλλο κόσμο που τον ρωτούσαμε για πληροφορίες μην χαθούμε και καταλήξουμε πουθενά αλλού. Χιχι. 
Ομολογώ πως ερωτεύτηκα το μέρος απο την πρώτη ματιά. Μα τι ομορφιά ήταν αυτή, ωραία χρωματιστά κτίρια, μικρά μαγαζάκια και γραφικά καφέ. 


Θυμάμαι έβρεχε λίγο. Στον δρόμο προς το μικρό μοτέλ που είχαμε κλείσει ο κόσμος μας κοιτούσε περίεργα. Σου λένε που παν αυτοί σαν τους τρελλους σέρνοντας τις βαλίτσες. 
Άσε που εγώ φωτογράφιζα ταυτόχρονα με το κινητό. Μη χάσω!
Φτάσαμε που λέτε στο ξενοδοχείο αλλά είχαμε και ένα (ξεχασμένο) θεματάκι..
Ο αγαπημένος μου φίλος Μ έκλεισε ένα δωμάτιο για 4 άτομα. Μα εμείς ήμασταν 5.. Εντάξει τώρα, τι 4 τι 5. Ολοι χωράμε.. Χαχαχα. Απλά κάποιος θα έπεφτε στο πάτωμα (αρκει να μη ήμουν εγώ). 
Κρατώντας τσίλιες εναλλάξ ανέβηκε  ο καθένας απο μας ξεχωριστά στο δωμάτιο. Δεν ξέρω αν πήραν χαμπάρι πως ήμασταν περισσότεροι πάντως παρατήρηση δε φάγαμε.. 


Ξεκουραστήκαμε λίγο και βγήκαμε για ψώνισμα και βόλτα στο λιμανάκι το οποίο ήταν πολύ κοντά απο εκεί που μέναμε. Ενα πραγματικά μαγευτικό μέρος. Η θάλασσα, ο φάρος, το κάστρο. Χάθηκαμε στις ομορφιές του.. Περπατήσαμε γύρω γύρω, καθίσαμε για καφεδάκι και επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας. 


2η μέρα: Την επόμενη μέρα βγήκαμε και πάλι για βόλτα.Πήγαμε στα μικρά γραφικά μαγαζάκια και μια βόλτα στην γύρω πλατεία. Επισκεφθήκαμε το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης όπου συναντήσαμε ένα κύριο και μας εξήγησε πως φτιάχνονται όλα αυτά τα μοναδικά καράβια που βρίσκονται για θέαση εκεί. Πραγματικά μια φανταστική επεξήγηση και μια υπέροχη ξενάγηση σε όλα αυτά τα όμορφα αντικείμενα. Κάθε ενα απο εκείνα έχει την δικιά του ιστορία.. Συστήνω  να το επισκεφτείτε. Αξίζει. 
Το βραδάκι είχαμε πάει για φαγητό, χορό και ποτό. Περάσαμε μια φανταστική νύχτα.  


3η μέρα του ταξιδιού μας και αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το Ρέθυμνο που ήταν κοντά.
Ακόμα ένα υπέροχα όμορφο μέρος. Γραφικά σοκάκια και μαγαζάκια, καφέ και αξιοθέατα. Δυστυχώς όμως έβρεχε και δεν μπορούσαμε να μείνουμε για πολύ ούτε να δούμε πιο πολλά. Πήραμε τα απαραίτητα δωράκια της επιστροφής στην πατρίδα και πήγαμε πίσω στην βάση μας.  


4η μέρα και τελευταία του υπέροχου ταξιδιού μας και έπρεπε να ετοιμάσουμε τα πράγματα μας για αναχώρηση . Πραγματικά με βαριά καρδιά το κάναμε αυτό. Αγαπήσαμε τόσο πολύ αυτό το μέρος που δεν θέλαμε με τίποτα να φύγουμε . Η επιστροφή στην ρουτίνα ήταν για μας κάτι πολύ απογοητευτικο. Αλλά δεν είχαμε επιλογές. Ετοιμαστήκαμε λοιπόν, πήραμε τις βαλιτσούλες μας, κατεβήκαμε για τελευταία φορά στο λιμανάκι για καφεδάκι και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.

Ήταν ένα από τα πιο αξέχαστα ταξίδια που έχω κάνει (οχι πως έκανα και πολλά). Αρκετά πράγματα μου έκαναν καλή εντύπωση. Πάνω απ όλα ο κόσμος εκεί ευγενικός και διακριτικός, η αυστηρή καθαριότητα αλλά και οι πολύ καλές τιμές όχι μόνο των φαγητών αλλά και των ειδών ένδυσης και υπόδησης.. Σίγουρα στο μέλλον θα ήθελα να ξανακάνω ένα ταξιδάκι εκεί και να μπορέσω να δω πιο πολλά. Η αίσθηση του να βρίσκεσαι σε ένα αεροπλάνο εκει ψηλά είναι κατι μοναδικό. Ευχομαι να ξεπεράσω επιτέλους αυτόν τον φόβο μου. 




Αυτά απο μένα. 
Ελπίζω να σας άρεσε και να μη σας κούρασε το κείμενο μου. 
Φιλάκια. 


post signature