Σήμερα είναι μια αλλιώτικη ανάρτηση.
Αποφάσισα να σας γνωρίσω μια φίλη που ανακάλυψα όλως τυχαίως οτι έχει ταλέντο όχι μόνο στην ποίηση αλλά και να γράφει γενικά..
Και ναι ομολογώ πως εξεπλάγην πολύ πολύ ευχάριστα.
Η Φιλιώ που λέτε, γράφει με ένα δικό της μοναδικό τρόπο, τόσο έντονα, τόσο δυνατά που αισθάνεσαι τις λέξεις να διαπερνούν το μυαλό σου.
Πιστεύω πως δεν μπορεί ο καθένας να συντάξει και να παρουσιάσει τόσο ιδιαίτερα τις σκέψεις του και χαίρομαι κάθε φορά που διαβάζω ένα αποτύπωμα της..
Επειδή λοιπόν εδώ στην μπλοκογειτονιά μας αγαπάμε ιδιαιτέρως την ποίηση , αποφάσισα να μοιραστώ - με την δική της έγκριση πάντα - μερικά απο τα ποιήματα της.
Για σήμερα λοιπόν σας έχω 3 ποιήματα ..
1.
Εσύ με ξέχασες, μα εγω δεν σε ξεχνώ...
μεσ'του κορμιού μου τ' αναφιλητά σε βρίσκω...
ο ιδρώτας μου γίνεται δάκρυ που τρέχει να σε προλάβει
κι' εσύ χάνεσαι...
απρόσκοπτος και ανυπόταχτος δηλώνεις πως αυτουργός
είναι ο γυρισμός μα...δεν έρχεσαι...
μπλέχτηκα σ' ενα δίχτυ που εκούσια σ' άφησα να ρίξεις
κι αυτό ήταν η εκτέλεση μου...
η θλίψη με τυλίγει σαν κουβάρι κι η ίαση μου
είσαι μόνο εσυ..
κατοικώ σ' ενα ετοιμόρροπο κόσμο που λαθραία στέκει ακόμα...
μιά ανάσα κι όλα καταρρέουν..
σιχαίνομαι αυτό που είμαι μακριά σου...
θέλω να στρέψω το κεφάλι να σε δω
και φοβαμαι στήλη άλατος μην γίνεις...
και σε χρειαζομαι...και σε ζητώ...
να σε χορτάσω...να σε πιώ..
σαν ψέμα ειν' ο χωρισμός
και ζάλη στου ονείρου μου τη χώρα...
-Φιλιώ Ροτσίδου-
2.
Μεταβάλλω τη ζωή μου
μοναχός ξελογιάζω τη στιγμή μου
ξεκουράζω το απλανές μου βλέμμα
οδοιπόρος, στοχαστής ρίχνω κέρμα
κορώνα ή γράμματα η ποινή μου
παρατείνω την αναπνοή μου
παραμύθι που έχει τελειώσει
στο σκοτάδι σκορπίζω τις γνώσεις
ήμουν στείρος και σκλάβος στο σώμα
τελευταίος να ψάχνω ακόμα
υποτίμησα όλα τα θέλω
και συνέχισα να παραδέρνω
υποτάχτηκα σ'όλους τους νόμους
και φαρμάκια με πότισ' ο κόσμος
παραμάσχαλα παίρνω τα πρέπει
και για όσο η ζωή επιτρέπει
σε σημάδι του έρωτα κλείνω
σ' ερμητήριο δικό μου τ' αφήνω
επισήμως στεφανώθηκα δάφνες
και μονάχος στη δόξα τραβώ
επικρότησα γκρεμούς και θυσίες
με ενθύμιο στις εξουσίες
η ενότητα ιερή και κυρήττω
και με κέφι τρελλό μαγνητίζω
ξελογιάστηκα παλι ψυχή μου
και θαρρώ...στα σκοτάδια γυρίζω...
-Φιλιώ Ροτσίδου-
3.
Οι νύχτες μας έχουν αλλάξει χρώμα
κι οι καληνύχτες μας άφωνες σε μιά σιγή ουρλιαχτών...
οι άλλωτε πλανέυτρες σειρήνες ήχησαν κι αυτές,ξεθώριασαν
σ'ένα ξεθώριασμα που πάλιωσε απ'την πολυκαιρία
βυθίζοντας σ'ένα νιρβάνα ονείρου όλα όσα ζήσαμε...
ναυάγησε το όνειρο και έγινε σχεδία
χαμένη στον ωκεανό των εξημερωμένων βιωμάτων
στήνοντας μιά καλοστημένη ενέδρα...
το εμείς έγινε... εγώ...
και η αγάπη ...έχθρα...
αλλάξαμε κατεύθυνση και μείναμε μονάχοι
έπεσε η αγάπη μας με σε χειμέρια νάρκη
μας έπνιξαν οι εγωισμοί
κι η μαχαιριά...στη πλάτη...
-Φιλιώ Ροτσίδου-
Αυτά ήταν 3 από τα αγαπημένα μου, ελπίζω να τα βρήκατε το ίδιο ενδιαφέρον όπως και εγώ.
Παρ όλο που η Φιλιώ δεν είναι στον blogger (μόνο
facebook) μπορείτε όσοι θέλετε να εκφράσετε τις απόψεις σας εδω με ένα σχόλιο και να στε σίγουροι ότι θα τα διαβάσει.
Καλη σας μέρα !!!
**ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ