Οι πρώτες φθινοπωρινές βροχούλες στην Λεμεσό μας επιτέλους είναι γεγονός..
Έχουμε σχεδόν Νοέμβριο και το καλοκαίρι καλά κρατει ακόμη.
Σήμερα ξύπνησα αναπάντεχα από τον ήχο των σταγόνων που έπεφταν απαλά στο στέγαστρο του κάτω διαμερίσματος. Είναι η τέλεια μέρα αφού σήμερα έχω ρεπό. Οπότε, πήρα ξανά αγκαλιά το μαξιλάρι και αποκοιμήθηκα.Πραγματικά όμως, τι ωραίο αίσθημα η αλλαγή του καιρού.Τι ωραία να ξυπνάς να βλέπεις αυτή την γλυκάδα του φθινοπώρου, τα σύννεφα, τα πολύχρωμα φύλλα των δέντρων.
Να χώνεσαι στο κρεββάτι σου και να θες να πιεις το ζεστό σου καφεδάκι παρέα με ένα βιβλίο ή οτιδήποτε μας κάνει όμορφη παρέα.
Βαθὺ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρὸ σὲ καρτερῶ,
μὲ τὶς πλατιές, βαριές σου στάλες
τῶν φύλλων ἄραχλοι χαμοί, τῶν δειλινῶν ἀργοὶ καημοί,
ποῦ μὲ μεθούσατε τὶς ἄλλες...
Τὰ καλοκαίρια μ᾿ ἕψησαν καὶ τὰ λιοπύρια τὰ βαριά,
κι οἱ ξάστεροι οὐρανοὶ οἱ γαλάζοι:
ἀπόψε μου ποθεῖ ἡ καρδιὰ πότε νὰ ῾ρθεῖ μέσ᾿ τὰ κλαριά,
ὁ θεῖος βοριὰς καὶ τὸ χαλάζι!
Τότε, γερτὸς κι ἐγὼ ξανά, μέσ᾿ τὰ μουγγὰ τὰ δειλινά,
θ᾿ ἀναπολῶ γλυκά, -ποιὸς ξέρει-,
καὶ θὰ μὲ σφάζει πιὸ πολύ, σὰν ἕνα μακρινὸ βιολί,
τὸ περασμένο καλοκαίρι...
- Ναπολέων Λαπαθιώτης -
