25.2.16

Έμαθα ...



Έμαθα,
Πως να μεγαλώνεις δεν σημαίνει μονάχα να "κλείνεις" χρόνια.
Πως η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση, όταν ακούς ανοησίες.
Πως να δουλεύεις δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.
Πως οι φίλοι "αποκτούνται" δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.
Πως οι άνθρωποι που πραγματικά μας αγαπούν βρίσκονται πάντα κοντά μας.
Πως τα χειρότερα πράγματα "κρύβονται" πίσω από ένα τέλειο προσωπείο.
Πως η φύση είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.
Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα και γίνομαι απόλυτος η απόλυτη τότε είναι που καταλαβαίνω περισσότερο, ότι ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.
Πως μια μοναδική ημέρα μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.
Πως μπορείς να "εξομολογηθείς" στο φεγγάρι.
Πως είναι υγιές να ακούς μπράβο και όμορφα, καλά λόγια.
Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.
Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι, να αγαπάς και να μοιράζεσαι.
Πως μπορείς να είσαι "παιδί" για όλη την ζωή.
Πως η ύπαρξη μας είναι ελεύθερη.
Πως το γέλιο στην καθημερινότητα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά στάση ζωής.
Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου και τους άλλους δεν έχει – τελικά – σημασία, όταν ξέρουμε πως αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.

Και, τέλος, έμαθα πως...
δεν μπορείς να πεθάνεις πριν να έχεις ζήσει...”

William Shakespeare

20.2.16

Για τον Παντελή μας....


Πραγματικά δεν ξέρω πως να αρχίσω αυτή την ανάρτηση.
Με πόνο ψυχής και ένα βάρος στην καρδιά παρακολουθώ την τελευταία πράξη αυτού του δράματος.

Δύο μέρες τώρα προσπαθώ να αποδεχτώ πως ένας πολύ αγαπημένος (μου) νέος επιτυχημένος καλλιτέχνης έχει φύγει από την ζωή τόσο άδικα και ξαφνικά όπως μπήκε στην ζωή μας.

18/02/16, παγώνω στην είδηση του θανάτου σου. Νόμιζα πως ήταν ένα από τα κρύα αστεία που είχαν κάνει κάποιοι άρρωστοι 3 χρόνια πριν.. Και όμως...  έφυγες ακριβώς με τον ίδιο τρόπο..
20/02/16, και σήμερα σου φόρεσαν τα καλά σου για να οδηγηθείς στην τελευταία  σου κατοικία Παντελή μου. Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω αυτό που έγινε. Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι δεν είσαι πια σε αυτό τον κόσμο που τόσο σε αγάπησε μέσα από την μουσική σου. Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα μας κρατάς συντροφιά με τα τόσο απλά αλλά γεμάτα νόημα τραγούδια σου. Αχ ρε Παντελή..

Το πως και το γιατί δεν μπορεί κανείς να το απαντήσει...παρά μόνο εσυ!
Οι μεγάλοι πάντα φεύγουν με τον πιο άδικο τρόπο. Και εσύ ήσουν ένας απο αυτούς. Ένας άνθρωπος όμορφος, απλός και ταπεινός που συμπονούσε και βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη. Ένας άνθρωπος που λάτρευε την οικογένεια, τους φίλους του αλλα και τους συναδέλφους που τον είχαν στηρίξει από τα πρώτα του βήματα.

Σε ζήλευαν Παντελή μου. Ζήλευαν το ταλέντο σου, την ψυχή σου, το ήθος και την απλότητα σου  ,την επικοινωνία και την αμεσότητα που είχες με τον κόσμο...μα πιο πολύ σε ζήλευαν για το πάθος και την αγάπη σου για την μουσική.

Ίσως γι αυτό και ο Θεός αποφάσισε να σε πάρει κοντά του.
Ίσως γι αυτό σε διάλεξε να γίνεις ένας απο τους αγγέλους του.
Κοίτα να του τραγουδάς... για τον πόνο της αγάπης, όπως πολύ καλά ξέρεις.

Καλό ταξίδι Παντελή, καλο ταξίδι Παντελή μας στην γειτονιά των αγγέλων, εκέι δεν θα σαι μόνος, θα βρεις αρκετούς ''μεγάλους'' και θα τραγουδάτε παρέα...
Να σαι σίγουρος πως το αστέρι σου θα λάμπει πάντα στις καρδιές όσων σε αγάπησαν. Και να σαι επίσης σίγουρος πως δεν θα ξεχαστείς ....

Εκείνο το πρωί, 
ξέχασε να φορέσει το Αλεξίσφαιρο γιλέκο
την ώρα που έφευγε από το μαγαζί..
Μια από τις πολλές Αλκοολικές Νύχτες...
Έμεινε για λίγο Στο Φανάρι,
Σκέφτηκε...Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει...
αλλά..Παραμυθιάστηκε
Πάτησε δυνατά το γκάζι και φώναξε, Προκάλεσε με αν μπορείς στον Χάρο..
και αυτός τον άκουσε.
Πριν του παίξει το παιχνίδι, του σιγοψιθύρισε Σε παραδέχομαι.
Εισπνοή... Με εκπνοή δεν ήρθε ποτέ...
Πάμε στοίχημα θα ξαναρθείς, του φωνάξαμε όλοι...
Όσοι δεν τον ήξεραν, αναφώνησαν, Ποιος είναι αυτος..
Κάποιοι τρίτοι ισχυρίστηκαν πως τον είδαν σε κάποιον Οίκο Ανοχής.
Η Αθηνά..Τα πράσινα μάτια της θα τα φωτίζουν Ψεύτικα Φεγγάρια πια..
Και Τα Σχοινιά του, άδεια...
Δεύτερη φορά δεν έχει για τον Παντελή...
Όλοι εμείς, που τον θεωρούσαμε Δεδομένο
θα τον βλέπουμε να Πίνει απο κει ψηλά για μας..
πάνω σε ένα Ουράνιο τόξο που του λείπανε δυο χρώματα. 




Μαρία 



7.2.16

Χωριό μου, χωριουδάκι μου!


Γεια σαςςςςςς! Καλως σας βρίσκω.
Είναι κανείς ακόμη εδώ?! 
Η επιστροφή μου για λίγο στην αγαπημένη μου blogoγειτονιά είναι γεγονός.
Με τόσο κρύο που κάνει έξω το να μείνεις μέσα με ζεστό καφεδάκι, μουσικούλα, κουβέρτα και υπολογιστή είναι το καλύτερο. Οπότε, αυτό έκανα και παρασύρθηκα στο να γράψω κάτι μετά από τόσο καιρο.
Μου έλειψε τόσο πολύ να ασχοληθώ με το blogging. 

Με αφορμή λοιπόν το καταχείμωνο που έχουμε εδώ στην Κύπρο αποφάσισα να σας  γνωρίσω ένα πολύ αγαπημένο μέρος με έντονες αναμνήσεις. Το χωριό μου,που αυτή την στιγμή είναι ντυμένο στα λευκά.
Αφού λοιπόν  οι δρόμοι είναι λίγο επικύνδινοι για την ώρα λόγω βαριάς χιονόπτωσης η φωτογραφική μας βόλτα θα γίνει μέσω ανθρώπων που κατοικούν εκεί πάνω ή και κάποιων που κατάφεραν να πάνε με την βοήθεια ειδικού αυτοκινήτου.
Δανείζομαι λοιπόν κάποιες από τις φωτογραφίες τους για να δέσω το κείμενο και ξεκινάμε με κάποιες πληροφορίες που ίσως σας φανούν χρήσιμες για μελλοντικές επισκέψεις.


Το χωριό μου απ όπου κατάγονται και οι 2  γονείς μου ονομάζεται Πεδουλάς και θεωρείται ένα από το ομορφότερα ορεινά χωριά της Κύπρου.
Βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές της οροσειράς του Τροόδους. Η ονομασία του χωριού προέρχεται από τη λέξη «πέδιλο» επειδή το χωριό είχε μεγάλη ποσότητα δερμάτων και πολλούς σκαρπάρηδες οι οποίοι κατασκεύαζαν παπούτσια και πέδιλα και έτσι πήρε το όνομα του.  

Η ιστορία του Πεδουλά χρονολογείται πίσω στους Βυζαντινούς χρόνους και επί Φραγκοκρατίας και Ενετοκρατίας ήταν βασιλική ιδιοκτησία. Η εκπαίδευση στο χωριό ξεκίνησε επίσημα το 1853 μ.Χ. ενώ ιδιωτικά σχολεία λειτουργούσαν κιόλας από το 1700 μ.Χ. Οι Πεδουλιώτες φοιτούσαν στα τοπικά σχολεία Δημοτικής και Μέσης εκπαίδευσης του χωριού.

Η γεωργία ήταν από την αρχή ο στυλοβάτης της οικονομίας του χωριού και ο Πεδουλάς ήταν πάντα ιδανικός τόπος για την καλλιέργεια κερασιών, μήλων και άλλων οπωροφόρων δέντρων. Η γεωργία από μόνη της όμως, δεν παρήγαγε αρκετό εισόδημα, έτσι ακόμα και σε δύσκολες εποχές της ιστορίας του Πεδουλά, ο τουρισμός, το εμπόριο και οι οικοτεχνίες προωθούνταν ως συμπληρωματικές πηγές εισοδήματος. Η ύφανση ήταν η αποκλειστική ενασχόληση των γυναικών κατά τις χειμερινές μέρες. Τα περισσότερα νοικοκυριά διέθεταν αργαλειούς με τους οποίους έφτιαχναν βαμβακερά και μάλλινα υφάσματα, χαλιά και κουβέρτες. Η εμπειρία ακόμα πολλών βυρσοδεψείων στο χωριό επέτρεπε μέχρι πρόσφατα στους κατοίκους του Πεδουλά να ασχολούνται με την επεξεργασία δερμάτων από τα οποία φτιάχνονταν παπούτσια και μπότες.

Πριν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στα χρόνια που ακολούθησαν, η οικονομία του χωριού άνθισε. Υπάρχουν ακόμα ενδείξεις από την ευμάρεια εκείνων των προηγούμενων γενιών. Τα σχολεία, οι εκκλησίες, τα δημόσια κτίρια, τα ξενοδοχεία και τα βυρσοδεψεία διασώζονται μέχρι σήμερα. Ο Πεδουλάς υπήρξε ένα πρωτοποριακό κέντρο τουρισμού και παραγωγής κερασιών κι εκείνη την εποχή ήτο το πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο των δεκατεσσάρων χωριών της περιοχής Μαραθάσας.

Ο Πεδουλάς ειναι διδυμοποιημένος/αδελφοποιημένος με το Δημο Παιανίας και με τον πρώην Δημο Τρικολώνων νύν Γορτυνίας. Και οι δύο διδυμοποιήσεις εγιναν με πρωτοβουλία και κάτω από την φροντίδα του μακαριστού Ανδρέα Λ. Ελληνα.

Τι να δεις
Το σημαντικότερο και πιο γνωστό αξιοθέατο του Πεδουλά είναι η εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του χωριού και περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες επίσκέπτες, ντόπιους και ξένους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις τοιχογραφίες που κοσμούν το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησίας. Επιγραφή πάνω από τη βόρεια είσοδο της εκκλησίας, δίνει πληροφορίες για την ηλικία της: Κτίστηκε και τοιχογραφήθηκε το 1474 με δαπάνη του ιερέα Βασίλειου Χάμαδου. Ο ναός συμπεριλαμβάνεται στις ξυλόστεγες μονόχωρες εκκλησίες που συναντά κανείς κυρίως στην οροσειρά του Τροόδους. Από τα αξιοσημείωτα του εσωτερικού της εκκλησίας είναι το ξύλινο τέμπλο που είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα του είδους του που διασώζονται στο νησί. Στο επιστύλιο του τέμπλου αυτού υπάρχει ζωγραφισμένο το οικόσημο του μεσαιωνικού Βασιλείου της Κύπρου και δίπλα ο δικέφαλος αετός, σύμβολο των Παλαιολόγων, των τελευταίων βασιλέων του Βυζαντίου.



Εντυπωσιακό οικοδόμημα, ορατό από όλα σχεδόν τα σημεία του χωριού είναι ο ογκώδης ναός του Τιμίου Σταυρού με τον πελώριο θόλο και τα δύο πανύψηλα καμπαναριά του. Η κατασκευή του χρονολογείται από το 1935 και ήταν σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες της εποχής, πράγμα που καταδεικνύει και το βαθμό οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της κοινότητας. Στο ναό φυλάσσεται Σταυρός, του οποίου η μια πλευρά είναι επίχρυση και παριστάνει τη Γέννηση του Χριστού και η άλλη τη Σταύρωση. Εντός του Σταυρού υπάρχει τεμάχιο από το Τίμιο Ξύλο που μεταφέρθηκε από το Βυζάντιο.



Που να πας
Το Βυζαντινό Μουσείο Πεδουλά δημιουργήθηκε επί αρχιερατείας του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου για να στεγάσει εικόνες και ιερά κειμήλια (13ος – 20ος αιώνας), που σώθηκαν από τις εκκλησίες του Πεδουλά. Το Βυζαντινό Μουσείο βρίσκεται πλησίον του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ιδρυτής και γενναιόδωρος χορηγός του Βυζαντινού Μουσείου υπήρξε ο αείμνηστος Ανδρέας Έλληνας.


Ένα καλοδουλεμένο κόσμημα του χωριού είναι το Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζει την ιστορία όχι μόνο του Πεδουλά αλλά του τόπου γενικότερα. Μέσα από τα διάφορα εκθέματά του, ο επισκέπτης παίρνει μια δυνατή γεύση από τις συνθήκες διαβίωσης των παλιών Κυπρίων. Το όλο δημιούργημα είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη του πρόσφατου παρελθόντος, ώστε τόσο οι μελλοντικές γενιές, όσο και οι ξένοι επισκέπτες, να γνωρίσουν από κοντά το πολιτισμικό παρελθόν του τόπου. Σε ένα πολύ ενδιαφέρον, επιμορφωτικό δωμάτιο στεγάζονται τα αντικείμενα διαφόρων επαγγελματιών του Πεδουλά, μιας ξεχασμένης εποχής. Παρουσιάζονται με λεπτομέρεια το «κωμοδρομιό», το καζάνι της ζιβανίας, τα αμπελουργικά σκεύη, τα εργαλεία και τα κατασκευάσματα της βυρσοδεψίας, τα σύνεργα του καρεκλά, του παπουτσή, του κουρέα και του χασάπη.


Το χωριό προσελκύει σημαντικό αριθμό ντόπιων και ξένων επισκεπτών ιδιαίτερα τούς καλοκαιρινούς μήνες. Μπορεί ο ταξιδιώτης να ξεκουραστεί χωρίς οχληρία αυτοκινήτων και άλλων μέσων μεταφοράς, να απολαύσει το όμορφο κλίμα και το εξαιρετικό φυσικό και δροσερό νερό. Επίσης θα απολαύσει την πατροπαράδοτη χωριάτικη φιλοξενία. Προσφέρεται για αγροτουρισμό όλες τις εποχές αφού διαθέτει πληθώρα καταλυμάτων και πάμπολλες επιλογές όσον αφορά στο φαγητό. 
Τα Elyssia hotel (22953737), Two Flowers hotel (22 952372), Mountain Rose hotel (22 952727), Πλάτανος hotel Apartments (22952518), Christys Palace Hotel (99 635584), Health Habitat Hotel (22952283), το Αριστοτέλειο Boutique Hotel (22 953334) και τους καλοκαιρινούς μήνες το Central Hotel (22 952457) παρέχουν άριστες υπηρεσίες διαμονής, με τα περισσότερα να διατηρούν τα δικά τους εστιατόρια, που προσφέρουν κυπριακά πιάτα και μεζέδες. Τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι οικογενειακές επιχειρήσεις με φιλόξενους ιδιοκτήτες και υπαλλήλους.


ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΠΕΔΟΥΛΑΣ








Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην  ιστοσελίδα του χωριού εδώ


*Πληροφορίες και φωτο κειμένου από το Ιντερνετ


Πολλα φιλια και....τα λέμε :)