20.2.16

Για τον Παντελή μας....


Πραγματικά δεν ξέρω πως να αρχίσω αυτή την ανάρτηση.
Με πόνο ψυχής και ένα βάρος στην καρδιά παρακολουθώ την τελευταία πράξη αυτού του δράματος.

Δύο μέρες τώρα προσπαθώ να αποδεχτώ πως ένας πολύ αγαπημένος (μου) νέος επιτυχημένος καλλιτέχνης έχει φύγει από την ζωή τόσο άδικα και ξαφνικά όπως μπήκε στην ζωή μας.

18/02/16, παγώνω στην είδηση του θανάτου σου. Νόμιζα πως ήταν ένα από τα κρύα αστεία που είχαν κάνει κάποιοι άρρωστοι 3 χρόνια πριν.. Και όμως...  έφυγες ακριβώς με τον ίδιο τρόπο..
20/02/16, και σήμερα σου φόρεσαν τα καλά σου για να οδηγηθείς στην τελευταία  σου κατοικία Παντελή μου. Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω αυτό που έγινε. Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι δεν είσαι πια σε αυτό τον κόσμο που τόσο σε αγάπησε μέσα από την μουσική σου. Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα μας κρατάς συντροφιά με τα τόσο απλά αλλά γεμάτα νόημα τραγούδια σου. Αχ ρε Παντελή..

Το πως και το γιατί δεν μπορεί κανείς να το απαντήσει...παρά μόνο εσυ!
Οι μεγάλοι πάντα φεύγουν με τον πιο άδικο τρόπο. Και εσύ ήσουν ένας απο αυτούς. Ένας άνθρωπος όμορφος, απλός και ταπεινός που συμπονούσε και βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη. Ένας άνθρωπος που λάτρευε την οικογένεια, τους φίλους του αλλα και τους συναδέλφους που τον είχαν στηρίξει από τα πρώτα του βήματα.

Σε ζήλευαν Παντελή μου. Ζήλευαν το ταλέντο σου, την ψυχή σου, το ήθος και την απλότητα σου  ,την επικοινωνία και την αμεσότητα που είχες με τον κόσμο...μα πιο πολύ σε ζήλευαν για το πάθος και την αγάπη σου για την μουσική.

Ίσως γι αυτό και ο Θεός αποφάσισε να σε πάρει κοντά του.
Ίσως γι αυτό σε διάλεξε να γίνεις ένας απο τους αγγέλους του.
Κοίτα να του τραγουδάς... για τον πόνο της αγάπης, όπως πολύ καλά ξέρεις.

Καλό ταξίδι Παντελή, καλο ταξίδι Παντελή μας στην γειτονιά των αγγέλων, εκέι δεν θα σαι μόνος, θα βρεις αρκετούς ''μεγάλους'' και θα τραγουδάτε παρέα...
Να σαι σίγουρος πως το αστέρι σου θα λάμπει πάντα στις καρδιές όσων σε αγάπησαν. Και να σαι επίσης σίγουρος πως δεν θα ξεχαστείς ....

Εκείνο το πρωί, 
ξέχασε να φορέσει το Αλεξίσφαιρο γιλέκο
την ώρα που έφευγε από το μαγαζί..
Μια από τις πολλές Αλκοολικές Νύχτες...
Έμεινε για λίγο Στο Φανάρι,
Σκέφτηκε...Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει...
αλλά..Παραμυθιάστηκε
Πάτησε δυνατά το γκάζι και φώναξε, Προκάλεσε με αν μπορείς στον Χάρο..
και αυτός τον άκουσε.
Πριν του παίξει το παιχνίδι, του σιγοψιθύρισε Σε παραδέχομαι.
Εισπνοή... Με εκπνοή δεν ήρθε ποτέ...
Πάμε στοίχημα θα ξαναρθείς, του φωνάξαμε όλοι...
Όσοι δεν τον ήξεραν, αναφώνησαν, Ποιος είναι αυτος..
Κάποιοι τρίτοι ισχυρίστηκαν πως τον είδαν σε κάποιον Οίκο Ανοχής.
Η Αθηνά..Τα πράσινα μάτια της θα τα φωτίζουν Ψεύτικα Φεγγάρια πια..
Και Τα Σχοινιά του, άδεια...
Δεύτερη φορά δεν έχει για τον Παντελή...
Όλοι εμείς, που τον θεωρούσαμε Δεδομένο
θα τον βλέπουμε να Πίνει απο κει ψηλά για μας..
πάνω σε ένα Ουράνιο τόξο που του λείπανε δυο χρώματα. 




Μαρία 



3 σχόλια:

  1. Πραγματικά με θλίβει όταν χάνονται νέα παιδιά από..ανόητους λόγους.Έχω κάνει ανάρτηση για τη ζώνη και όσο για το ποτό δεν μπορώ να φανταστώ σε τέτοια ανευθυνότητα.Άκουγα τα τραγούδια του αν και δεν τον ήξερα.Ήμουν στη κόρη μου και φύλαγα το μωρό και πραγματικά τον έκλαψα, κρίμα στη μάνα του, πόνος αμέτρητος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολυ θλιβερο το τέλος του, ένα τέλος που για ποικίλους λόγους μας άγγιξε όλους.
    Λυπήθηκα και εγώ πάρα πολύ και συνειδητοποίησα για ακόμη μία φορά το οτι δεν είμαστε τίποτα σε αυτή τη ζωή και όταν έρθει η ώρα μας απλά φεύγουμε...
    Συλληπητήρια στους γονείς και την οικογένειά του.
    Κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ λυπηρό να φευγουν νεα παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια όλων είναι καλοδεχούμενα εφόσον δεν προσβάλλουν τον συγγραφέα και τον αναγνώστη,
Ευχαριστω