Το παρακάτω κείμενο το διάβασα πριν από λίγο σε μια σελίδα που είμαι αναγνώστρια και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.. Είναι μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία και ένιωσα την ανάγκη να την μοιραστώ μαζί σας..
Η Lauren και ο σύζυγός της Nate ανακοίνωσαν σε φίλους και γνωστούς ότι περιμένουν μωράκι τον Απρίλιο του 2012.
Οι δυο τους έχουν νανισμό. Αυτό που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ο νανισμός έχει διαφορετικές μορφές και μπορεί να οφείλεται σε διαφορετικά γονίδια. Έτσι λοιπόν το ζευγάρι μπήκε σε μια φοβερή αγωνία που οι περισσότεροι από εμάς αγνοούν εντελώς: σύμφωνα με τους γιατρούς, το μωρό είχε 50% πιθανότητα να κληρονομήσει ένα γονίδιο νανισμού και να είναι και αυτό μικρό όπως οι γονείς του, 25% πιθανότητα να μην κληρονομήσει κανένα από τα δυο γονίδια και να έχει κανονικό ύψος και 25% πιθανότητα να κληρονομίσει και τα δυο γονίδια νανισμού (ένα από κάθε γονιό) και να μην επιβιώσει έξω από την κοιλιά της μαμά του.
Στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης η Lauren έκανε το γενετικό τεστ που θα έδειχνε τι γονίδια είχε πάρει τελικά το μωρό. Απογοητεύτηκαν όταν έμαθαν ότι ίσχυε το χειρότερο σενάριο: το μωρό τους είχε κληρονομήσει και τα δύο γονίδια νανισμού. Έμαθαν επίσης πως είναι αγοράκι.
Αν και ήξεραν καλά πως ο γιος τους δεν θα ζούσε για πολύ μετά τη γέννησή του, η Lauren και ο Nate αποφάσισαν να συνεχίσουν την κύηση και να ζήσουν κάθε στιγμή που θα είχαν στη διάθεσή τους με το μικρό τους αγοράκι, τον Ray, o oποίος ήταν πολύ ενεργητικός μέσα στην κοιλιά, όλο κλωτσούσε και κουνιόταν!
Ο Ray γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου με καισαρική τομή. Όλη η οικογένειά του τον λάτρεψε με όλη της τη δύναμη τη μία ώρα που έμεινε κοντά τους πριν φύγει για τον ουρανό.
Η μαμά Lauren είπε:
«Όταν γεννήθηκε ο Ray, έκλαψε πολύ δυνατά και ενθουσιαστήκαμε, μιας και πραγματικά δεν περιμέναμε ότι θα ήταν αρκετά δυνατός. Αφού τον τύλιξαν καλά, τον έβαλαν στο στήθος μου και όλα όσα είχα περάσει -τα κλάμματα, οι άγρυπνες νύχτες, οι άβολες μέρες- ξαφνικά άξιζαν τόσο μα τόσο πολύ! Ήταν πραγματικά το πιο γλυκό μωρό! Καθώς ήταν στο στήθος μου πήρε μερικές βαθιές αναπνοές και μετά αποκοιμήθηκε. Ο Ray αγαπήθηκε από την οικογένεια και τους φίλους μας για μια ολόκληρη ώρα. Όταν τον ξαναπήρα στα χέρια μου, καταλάβαμε ότι δεν ζούσε πια. Η νοσοκόμα το επιβεβαίωσε και αν και στεναχωρεθήκαμε πολύ, ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό. Δεν ξέραμε πόσο χρόνο θα είχαμε μαζί του, αλλά είμαι ευγνώμων για το χρόνο που τελικά είχαμε«
Διαβάστε περισσότερα για αυτή τη συγκινητική ιστορία στο www.inspiredbythis.com
Πηγή : http://www.eimaimama.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια όλων είναι καλοδεχούμενα εφόσον δεν προσβάλλουν τον συγγραφέα και τον αναγνώστη,
Ευχαριστω