Όταν η αγάπη ζυγίζει λίπος..

Η ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματική.

Είναι η ιστορία της Κατερίνας μέσα από τα μάτια ενός φίλου της...

Την διάβασα σε ένα περιοδικό και ένιωσα την ανάγκη να την μοιραστώ μαζί σας...

Η αρχή ενός μεγάλου έρωτα.

Η Κατερίνα γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό κοντά στην Λεμεσό.Μεγάλωσε με όλα τα "πρέπει" και τα "μη" που συνηθίζουν να επιβάλλουν οι γονείς στα μικρά χωριά της Κύπρου. Αυτό βέβαια δεν την εμπόδισε να κάνει τις επιλογές της και να έχει αρκετούς φίλους.Όχι πολύ ψηλή, γύρω στο 1.65, με αγγελικό πρόσωπο όπως συνήθιζαν να της λένε. Μακριές βλεφαρίδες, γαλαζοπράσινα μάτια και σαρκώδη χείλη. Κανένα δεν άφηνε ασυγκίνητο. Συνήθιζε βέβαια ναι αλλάζει συχνά χρώμα στα μαλλιά της, από ξανθό σε κόκκινο και από κόκκινο σε μαύρο. Το μόνο που δεν της άρεσε στον εαυτό της ήταν τα περιττά κιλά, κάτι που της είχε γίνει συνήθεια, όπως έλεγε χαριτολογώντας, αφού όσο θυμόταν τον εαυτό της, ήταν πάντα εύσωμη.Επαγγελματικά τα πήγαινε πολύ καλά. Ήταν δασκάλα, είχε πάρει και ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης που πλήρωνε σιγά σιγά με δόσεις. Αυτό που της έλειπε ήταν ένας σύντροφος. Ήταν γύρω στα 25 όταν ο έρωτας της χτύπησε τη πόρτα. Αντρέα τον έλεγαν, καταγόταν από την Λευκωσία και δούλευε σε ένα μεγάλο οικονομικό οργανισμό στην Λεμεσό. Ήταν μόλις 28 χρόνων, 1.78 ύψος, αδύνατος και πολύ εμφανίσιμος. Γνωρίστηκαν στο σπίτι ενός κοινού φίλου και από την πρώτη ματιά κατάλαβαν πως η γνωριμία τους δεν θα σταματούσε εκεί. Έτσι κι έγινε. Μετά από αρκετές μέρες ανακοίνωναν σε φίλους και γνωστούς ότι ήταν πια ζευγάρι.

Η Κατερίνα πετάει στα σύννεφα

Οποίος έβλεπε την Κατερίνα και τον Ανδρέα έλεγε ότι ήταν στην κυριολεξία φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο. Ταίριαζαν σχεδόν σε όλα. Εκείνη, εργασιομανής, άνθρωπος μάλλον ανοιχτόκαρδος αλλά ευαίσθητος και συμπονετικός ο Ανδρέας, εξίσου καλόκαρδος και χαρακτήρας της δουλείας και της συνέπειας.Η διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση δεν τους ενδιέφερε καθόλου. Η Κατερίνα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο ρομαντισμός θα αναβίωνε μέσα από την σχέση τους στην σημερινή εποχή. Και πραγματικά, ώρες ατελείωτες αγαπούσαν να ρεμβάζουν μπροστά στην θάλασσα κάνοντας όνειρα για το μέλλον. Της έγραφε συχνά τρυφερά μηνύματα και στίχους τραγουδιών, ενώ από όποια πλατεία , όποιο πάρκο και αν περνούσαν θα της πρόσφερε απροσδόκητα ένα λουλούδι. 

Μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης

Ο μεγάλος έρωτας της Κατερίνας και του Ανδρέα πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Μάλιστα είχαν φτάσει στο σημείο μετά από 4 χρόνια σχέσης να συζητούν το ενδεχόμενο ενός γάμου. Δυστυχώς όμως όλα άλλαξαν όταν αυτός έπρεπε οπωσδήποτε να φύγει για Αθήνα για ένα διάστημα, απεσταλμένος της εταιρίας του. Η Κατερίνα στεναχωρήθηκε στην αρχή. Το συζήτησαν και αποφάσισαν να κάνουν υπομονή. Την τελευταία βραδιά προτού φύγει ο Ανδρέας βγήκαν για φαγητό σε μια ταβερνούλα στην παλιά πόλη γιατί έπρεπε όπως της είπε κάτι να της πει. Το τελευταίο διάστημα ήταν μάλλον χλωμός και αφηρημένος, ελαφρώς εξαφανισμένος, αλλά η Κατερίνα το απέδιδε στις ευθύνες και στην επικείμενη αλλαγή. "Κατερίνα της είπε, θα είναι το καλύτερο αυτό το διάστημα να χωρίσουμε προσωρινά. Στο κάτω-κάτω θα δούμε και αν ταιριάζουμε ..και θα είμαστε πέρα για πέρα σίγουροι ο ένας για τον άλλο".Δεν πίστευε στα αυτιά της. Πως ήταν δυνατό. Από εκείνο το βράδυ κάτι έγινε θρύψαλα μέσα της, δεν σταμάτησε να κλαιει και να διερωτάται γιατί. 

Επτά μήνες μετά

Μέσα στους μήνες που ακολούθησαν , μιλούσαν αρχικά μέσω email και σιγά σιγά αραίωσαν. Η Κατερίνα παρόλα αυτά, συνέχιζε να ελπίζει..Ένα απόγευμα το χαρακτηριστικό τραγούδι που είχε αποθηκεύσει με το νούμερο του Ανδρέα αρχίζει να κτυπά ..ήξερε πολύ καλά αυτόν τον αριθμό.. "Είμαι Κύπρο , μπορείς να βρεθούμε σε λίγο στο συγκεκριμένο καφέ"? Η Κατερίνα τα έχασε. Δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά της. Φόρεσε το ολοκαίνουριο φόρεμα που είχε αγοράσει πρόσφατα, το αγαπημένο άρωμα του Ανδρέα και ξεκίνησε. Τον είδε από μακριά. Πλησίασε ο ένας τον άλλο αγκαλιάστηκαν και άρχισαν να μιλούν, να συζητούν για τα πάντα. Ήθελε όμως όσο τίποτε άλλο να μάθει τον λόγο που έφτασαν μέχρι εκεί.. "Γιατί χωρίσαμε Ανδρέα? Αφού λες ότι με αγαπάς και παρόλα αυτά υπογραμμίζεις ότι δεν σου έλειψα. Έκανα κάτι που σε ενόχλησε? ""Θέλεις να σου απαντήσω ειλικρινά? Μπορεί και να σε πληγώσω."Τα μάτια της ήταν γεμάτα απορία. Τι ήταν αυτό που θα μπορούσε να την πληγώσει? "Χωρίσαμε γιατί δεν με έλκυες πια εμφανισιακά. Όλα αυτά τα κιλά, με συγχωρείς Κατερίνα, αισθάνομαι άβολα που σου μιλώ τόσο ανοικτά, αν και σε αγαπώ και μου λείπεις η αλήθεια είναι πως δεν με ελκύεις πια. " Η Κατερίνα τον κοίταξε για λίγα λεπτά χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη. Η απάντηση του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία."Μα γιατί τα έφτιαξες μαζί μου αφού ήξερες εκ των προτέρων την εμφάνιση μου?"Εκείνος δεν απάντησε και παρέμεινε σιωπηλός. Η Κατερίνα σηκώθηκε και έφυγε βιαστικά.

Η Κατερίνα χάνει κιλά

Οι μέρες περνούσαν βασανιστικά για την Κατερίνα. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ένιωθε τόσο άσχημα για την εμφάνιση της. Κοιταζόταν συνεχώς στον καθρέφτη και "έφτυνε" αυτό που έβλεπε. Σιχαινόταν πλέον τον εαυτό της. Δεν μπορούσε να δουλέψει ή να βγει από το σπίτι. Οι δικοί της ανησυχούσαν και όποτε την ρωτούσαν τι έχει τους έλεγε ότι απλά προσπαθεί να ξεπεράσει τον χωρισμό της με τον Ανδρέα. Θυμάμαι αν τύχαινε καμιά φορά να πάμε για φαγητό έπαιζε με το φαγητό της, δεν έβαζε μπουκιά στο στόμα της. Τότε δεν καταλαβαίναμε τι είχε, στεναχώρια πιστέψαμε. Σιγά σιγά άρχισε να χάνει τα περιττά κιλά. Συγχρόνως όμως έχανε και το χαμόγελο της, την ζωντάνια της, το φως της. Με τον Ανδρέα δεν ξαναμίλησαν. Δεν το ήθελε η ίδια άλλωστε. Το μόνο που είχε πλέον στο μυαλό της ήταν να χάσει όσο πιο πολλά κιλά μπορούσε γρήγορα. Έκανε δίαιτα? Πάντως έτσι έλεγε. Ο καθρέφτης της, της είχε γίνει εμμονή. Έχασε 10,20,30,40 κιλά. Άλλαξε ολόκληρη την γκαρνταρόμπα της. Τις συνήθειες της. Σταμάτησε την δουλειά της. Σιγά σιγά μας απέφευγε. Ύστερα μάθαμε πως δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της. Έχασε τα μαλλιά της. Πίστευε ακόμα και όταν έγινε 22 κιλά ότι είχε κιλά περιττά. Ο εφιάλτης μόλις άρχιζε.

Από την παχυσαρκία στην νευρική ανορεξία

Πέρασαν δύο χρόνια και η Κατερίνα έφτασε να ζυγίζει μόλις 22 κιλά. Οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι της προσπαθούσαν να την συνεφέρουν. Να την πείσουν να επισκεφθεί κάποιο γιατρό. Αυτή ανένδοτη. Κοιταζόταν στον καθρέφτη και έλεγε ότι ακόμα είναι χοντρή. Θέλω να χάσω ακόμα λίγα κιλά. Μετρούσε την κάθε θερμίδα από αυτά που έτρωγε. Δυο-τρία φρούτα την μέρα δηλαδή και αυτά μισά η φέτες κομμένες. Κανένας δεν μπορούσε να την μεταπείσει. Είχε κλειστεί στον εαυτό της. Στο μυαλό την τριγυρνούσε άρνηση. "Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. "Οι συχνές λιποθυμίες της Κατερίνας την οδηγούν για εξετάσεις στο Γενικό Νοσοκομείο. Ο γιατρός που την εξετάζει δεν μπορεί να πιστέψει στα μάτια του. Ένα αποστεωμένο κορμί. Ένα ταλαιπωρημένο πρόσωπο. Η Κατερίνα μετά δυσκολίας μιλά. Ο γιατρός κρίνει αναγκαία την άμεση εισαγωγή της στην Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης. Οι ελπίδες που δίνουν οι γιατροί μηδαμινές. Άργησε πολύ είπανε. Ο οργανισμός της έχει εξασθενήσει. Μετά δυσκολίας αναπνέει. Τρεις μέρες μετά η Κατερίνα αφήνει την τελευταία της πνοή. Τα τελευταία της λόγια σοκάρουν. 

"Θέλω να χάσω βάρος."