♫ ♩ ♬ ♫ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ ♫ ♩ ♬.

Η αγαπημενη μας Πέτρα  από το blog Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου είχε την όμορφη ιδέα να γράψει ο καθένας από μας για ένα από τα ταξίδια που έχει κανει. (κλικ για περισσότερα )

Έτσι αποφάσισα και εγω να γράψω για το τελευταίο ταξίδι μου που εννοείται πως δεν πήγα μονη! 

Πριν ενάμιση χρόνο περίπου σε μια συζήτηση μεταξύ φίλων έπεσε η ιδέα για ένα ταξιδάκι..

Εστω 3-4 μέρες, ήταν κάτι που το χρειαζόμασταν όλοι μετά από αρκετές δύσκολες για όλους μας στιγμές. Αν και εγώ δεν ήμουν σίγουρη πως θα μπορούσα να πάω λόγω της δουλειάς μου (οικογενειακή επιχείρηση) και φοβίας για τα αεροπλάνα κατάφερα να πείσω τον πατέρα μου να με αφήσει αλλά και τον εαυτό μου πως θα μου έκανε πολύ καλό. 

Έτσι κανονίστηκε το ταξίδι μας. 4ήμερο.

Προορισμός μας η αγαπημένη Κρήτη και πιο συγκεκριμένα τα Χανιά. Βρήκαμε εισιτήρια σε απίστευτα  καλές τιμές και αν και ήταν χειμώνας (Φεβρουάριος) δεν μας ξένισε καθόλου. Μόνη μας σκέψη να περάσουμε καλά και να χαλαρώσουμε μακριά από την ρουτίνα που μας περιέβαλλε. 

Ήμασταν μια παρέα 5 ατόμων. Πήγαμε όλοι μαζί για τα απαραίτητα ψώνια, πήραμε τις ίδιες βαλίτσες άλλα σε διαφορετικά χρώματα έτσι για να τραβάμε την προσοχή. Χαχαχα. Πραγματικά αισθανόμασταν σαν μικρά παιδιά και περιμέναμε πως και πως την μέρα της αναχώρησης μας. 

21 Φεβρουαρίου 2013. Η μέρα αναχώρησης μας. Από το άγχος μου δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ. Απο την μια χαιρόμουν για το ταξιδάκι και από την άλλη ανησυχούσα για το αν θα αντέξω 1 ώρα μέσα στο αεροπλάνο. Τελοσπάντων, ετοιμάστηκα σιγά σιγά και ήρθε η φίλη μου η Ε και με παρέλαβε πρώτη.

Αφού παραλάβαμε και τους υπόλοιπους σε 45 λεπτά ήμασταν στο αεροδρόμιο της Πάφου. 

Εμένα με είχαν πιάσει ήδη οι ταχυπαλμίες..Λες και πήγαινα για σφαγή ένιωθα.. 

Πήρα τα απαραίτητα μου χαπάκια και αφού περάσαμε τους απαραίτητους ελέγχους μπήκαμε στο αεροπλάνο. 

Δεθήκαμε, παραδεθήκαμε ( πάλι καλά που με έφτασε η ζώνη γιατί είχα μια έννοια , χαχαχα).

Να σου λοιπόν και η ώρα της απογείωσης.Το χειρότερο μου!... Φοβόμουν τόσο πολύ που με κρατούσε η μια φίλη μου απο το δεξι χέρι και ένας φίλος από το αριστερό.. 

Τέτοιο πράγμα δε είχα ξαναπάθει.. ''Θέλω να κατέβω, δεν μπορώ'' φώναζα σαν μικρο παιδί..Θεε μου τι ντροπη ! Σίγουρα θα με πέρασαν για τρελλή. Χαχαχα.  

Τελικά, αφού δεν με άφησαν να κατέβω, προσπάθησα να βρω τρόπο να χαλαρώσω. Έτσι, έβαλα μουσικουλα στο αυτί μου για να ηρεμήσω και να μην σκέφτομαι. Έπιασα και το κινητό στο χέρι και άρχισα να φωτογραφίζω... Η θέα από το αεροπλάνο πραγματικά εκπληκτική. Μαγική καλύτερα. Μα πόσο μικρά και όμορφα φαίνονταν όλα απο εκεί ψηλά.

Φτάσαμε σιγά σιγά στο αεροδρόμιο (στην προσγείωση δεν είχα θέμα ευτυχώς) και κατεβήκαμε με χαρά ψάχνοντας κάποιον να μας μεταφέρει εκεί που θα μέναμε (φυσικά οι υπόλοιποι έκαναν το απαραίτητο τσιγάρο πρώτα και εγώ μες το κρύο να ξεπαγιάζω) ! Ένα λεωφορείο μας παρέλαβε και ξεκινήσαμε για την πόλη των Χανιών. Η διαδρομή όμορφη και η φύση γύρω γύρω σε ηρεμούσε ( τόσο πολύ που έναν ύπνακο τον έριξα μέσα στο λεωφορείο) :p . 

Φτάσαμε στον σταθμό των ΚΤΕΛ και κατεβήκαμε παρέα με άλλο κόσμο που τον ρωτούσαμε για πληροφορίες μην χαθούμε και καταλήξουμε πουθενά αλλού. Χιχι. 

Ομολογώ πως ερωτεύτηκα το μέρος απο την πρώτη ματιά. Μα τι ομορφιά ήταν αυτή, ωραία χρωματιστά κτίρια, μικρά μαγαζάκια και γραφικά καφέ. 

Θυμάμαι έβρεχε λίγο. Στον δρόμο προς το μικρό μοτέλ που είχαμε κλείσει ο κόσμος μας κοιτούσε περίεργα. Σου λένε που παν αυτοί σαν τους τρελλους σέρνοντας τις βαλίτσες. 

Άσε που εγώ φωτογράφιζα ταυτόχρονα με το κινητό. Μη χάσω!

Φτάσαμε που λέτε στο ξενοδοχείο αλλά είχαμε και ένα (ξεχασμένο) θεματάκι..

Ο αγαπημένος μου φίλος Μ έκλεισε ένα δωμάτιο για 4 άτομα. Μα εμείς ήμασταν 5.. Εντάξει τώρα, τι 4 τι 5. Ολοι χωράμε.. Χαχαχα. Απλά κάποιος θα έπεφτε στο πάτωμα (αρκει να μη ήμουν εγώ). 

Κρατώντας τσίλιες εναλλάξ ανέβηκε  ο καθένας απο μας ξεχωριστά στο δωμάτιο. Δεν ξέρω αν πήραν χαμπάρι πως ήμασταν περισσότεροι πάντως παρατήρηση δε φάγαμε.. 

Ξεκουραστήκαμε λίγο και βγήκαμε για ψώνισμα και βόλτα στο λιμανάκι το οποίο ήταν πολύ κοντά απο εκεί που μέναμε. Ενα πραγματικά μαγευτικό μέρος. Η θάλασσα, ο φάρος, το κάστρο. Χάθηκαμε στις ομορφιές του.. Περπατήσαμε γύρω γύρω, καθίσαμε για καφεδάκι και επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας. 

2η μέρα: Την επόμενη μέρα βγήκαμε και πάλι για βόλτα.Πήγαμε στα μικρά γραφικά μαγαζάκια και μια βόλτα στην γύρω πλατεία. Επισκεφθήκαμε το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης όπου συναντήσαμε ένα κύριο και μας εξήγησε πως φτιάχνονται όλα αυτά τα μοναδικά καράβια που βρίσκονται για θέαση εκεί. Πραγματικά μια φανταστική επεξήγηση και μια υπέροχη ξενάγηση σε όλα αυτά τα όμορφα αντικείμενα. Κάθε ενα απο εκείνα έχει την δικιά του ιστορία.. Συστήνω  να το επισκεφτείτε. Αξίζει. 

Το βραδάκι είχαμε πάει για φαγητό, χορό και ποτό. Περάσαμε μια φανταστική νύχτα.  

3η μέρα του ταξιδιού μας και αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το Ρέθυμνο που ήταν κοντά.

Ακόμα ένα υπέροχα όμορφο μέρος. Γραφικά σοκάκια και μαγαζάκια, καφέ και αξιοθέατα. Δυστυχώς όμως έβρεχε και δεν μπορούσαμε να μείνουμε για πολύ ούτε να δούμε πιο πολλά. Πήραμε τα απαραίτητα δωράκια της επιστροφής στην πατρίδα και πήγαμε πίσω στην βάση μας.  

4η μέρα και τελευταία του υπέροχου ταξιδιού μας και έπρεπε να ετοιμάσουμε τα πράγματα μας για αναχώρηση . Πραγματικά με βαριά καρδιά το κάναμε αυτό. Αγαπήσαμε τόσο πολύ αυτό το μέρος που δεν θέλαμε με τίποτα να φύγουμε . Η επιστροφή στην ρουτίνα ήταν για μας κάτι πολύ απογοητευτικο. Αλλά δεν είχαμε επιλογές. Ετοιμαστήκαμε λοιπόν, πήραμε τις βαλιτσούλες μας, κατεβήκαμε για τελευταία φορά στο λιμανάκι για καφεδάκι και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.

Ήταν ένα από τα πιο αξέχαστα ταξίδια που έχω κάνει (οχι πως έκανα και πολλά). Αρκετά πράγματα μου έκαναν καλή εντύπωση. Πάνω απ όλα ο κόσμος εκεί ευγενικός και διακριτικός, η αυστηρή καθαριότητα αλλά και οι πολύ καλές τιμές όχι μόνο των φαγητών αλλά και των ειδών ένδυσης και υπόδησης.. Σίγουρα στο μέλλον θα ήθελα να ξανακάνω ένα ταξιδάκι εκεί και να μπορέσω να δω πιο πολλά. Η αίσθηση του να βρίσκεσαι σε ένα αεροπλάνο εκει ψηλά είναι κατι μοναδικό. Ευχομαι να ξεπεράσω επιτέλους αυτόν τον φόβο μου. 

Αυτά απο μένα. 

Ελπίζω να σας άρεσε και να μη σας κούρασε το κείμενο μου. 

Φιλάκια.